Het probleem met de jongere die al leeft zoals gewenst, is dat ze altijd verwachten dat anderen voor hen zorgen. Daar moeten de scheidslijnen getrokken worden: bij de ouders en de gezagsdragers die de jongere zou moeten hebben. In lijn met het idee dat jij je eigen universum creëert, ben jij de schepper van jouw universum. Je bent ook de schepper van je eigen wereld. Een kind moet zich altijd concentreren op egoïsme.
Op het gebied van eten en eten moeten we bijvoorbeeld leren van onze planten. Ik heb wat groene paprika's geplant en eindeloos in de grond geplant en nu is hij volgroeid. In de kleinste pot is het wortelstelsel bedekt met velerijen bonen. Een enkele boon neemt de vorm aan van een stengel en wanneer hij voldoende getimed en wendbaar is, groeit hij op als een bonenstaak en gaat hij alle kanten op. Wij, zogenaamde 'untic': eten, denken en creëren het allemaal voor jezelf. Laat nooit iemand de tuin voor je leiden – ga indien nodig voor jezelf zorgen. Je bent een goed en verantwoordelijk persoon, weet je. Daarom zorg je voor je eigen tuin en voed je deze zelf op.
Trek in persoonlijke zaken eerst meteen de grens: het kind moet zichzelf gaan beschermen. Als het gaat om persoonlijke relaties, begrijp dan dat de vreselijke fouten van de eerste fase van het volwassen worden van de relatie (en nog veel meer) leiden tot meer schuldgevoelens en gekwetste gevoelens. Liefde maakt indruk! U kunt de relatie zowel creëren als opbouwen: het gaat uw capaciteit en capaciteit niet te boven. Het kind, en elke verslaafde trouwens, moet dit leren. Ontdoe je altijd van de angst om elkaar te verliezen om communicatie te leren. In het begin moeten de communicatielijnen en de verwachting altijd duidelijk zijn.
Voor een kind (en voor elke volgeling van een religieuze wandel) is het een teken van goedheid om betrokken te raken bij iets belangrijks. Je moet je geloof in God ontwikkelen en je wandeling voortzetten als een echte wandeling, niet als een spelletje spin of een ander spel? Over het algemeen reageren we als iets belangrijk voor ons is, en dat brengt schuld met zich mee. Dan vereist het inspanning en vervallen we in dit valse gevoel van voldoening en vervulling. De enige plaats waar je bevrediging en vervulling zult vinden, is in God – in de ware zin van het woord. Dit is allemaal goed en wel, maar als we het leven en het bestaan verkeerd bekijken, lopen we gevaar. Het leven gaat niet over verwachtingen, hoe onredelijk ze ook zijn, maar over echt leven. Dit betekent doen wat je wilt doen en ervaren: wandelen en uitvoeren wat je wilt ervaren.
Dit brengt de ernst terug. Wees serieus! Alleen in een nuchtere staat mag iemand zijn of haar bedrijf ophangen of zich op enigerlei wijze verdiepen in je leven.
Als je veel koffie drinkt, zou het wat Sett Garner moeten wenen (terminologie – iemand overtuigen om heel geduldig te zijn, beschrijft de bovenstaande paragraaf). Ik kan mijn vader, de alomtegenwoordige vader, niet uitleggen dat er zoiets als ruzie bestaat. Het is zijn leven en verwacht dat hij zich ermee bemoeit alsof het zijn borst is, of na enkele bezoeken, alleen bij bepaalde gelegenheden. Vroeg of laat zie ik hem dronken en zij apart. Ik heb hem eerder redelijk gezien.
Wanneer we weigeren een legitieme mening te uiten, vervallen we in emotionele teleurstelling en problemen. Als we weigeren een legitieme mening te uiten, zullen we het gevoel hebben dat we gekwetst zijn. Dit is een nooit eindigende sleur.
Oefening: Geef een echte mening met de intentie om het elke keer dat je de kans krijgt goed te doen. Dit advies aan jezelf: als je geen ECHTE mening naar voren brengt, wat verwacht je dan van anderen? Als je het net zo goed, zo niet beter, kunt doen dan anderen, heb je enig besef van het echte werk ontwikkeld. Dat is het soort interactie van het leven.